Titel: Kus me, straf me
Auteur: Marja Pruis
Uitgeverij: Singel Uitgeverijen
Jaar uitgave: 2011
Aantal bladzijden: 283
Schrijver
Marja Pruis (1959) heeft heel lang opgesloten gezeten, tot ze een bevrijdend telefoontje kreeg van Martin van Amerongen, destijds hoofdredacteur van De Groene Amsterdammer. Dat was nadat ze hem ongevraagd een necrologie van Mary McCarthy had toegestuurd, en hij haar belde om te vragen of ze eens wilde komen praten. Aanvankelijk schreef ze op freelance-basis stukken over biografieën, egodocumenten en buitenlandse literatuur, en vanaf 1998 wekelijks over Nederlandse literatuur. In februari 2007 kwam ze in de redactie en vanaf dat moment stelt ze de boekenbijlage Dichters & Denkers samen. Behalve over Nederlandse literatuur schrijft ze essays over uiteenlopende onderwerpen als verlegenheid, schoonheidsidealen en humor. Daarnaast schrijft ze tweewekelijks een column in de boekenbijlage. Voor de website houdt ze wekelijks een leesblog bij, MPleest. Aan de UvA geeft ze werkcolleges literaire kritiek.
Marja Pruis studeerde Nederlands en algemene taalwetenschap aan de UvA. In 1999 debuteerde ze met De Nijhoffs of de gevolgen van een huwelijk. Daarna schreef ze de romans Bloem (2002), De vertrouweling (2005) en Atoomgeheimen (2008). Haar essaybundel Kus me, straf me (2010) werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en in 2013 won ze er de Jan Hanlo Essayprijs mee. In Als je weg bent: Over Patricia de Martelaere (2013) legde ze haar fascinatie vast voor werk en leven van de jong overleden Vlaamse schrijfster. Ze werkt aan een nieuwe roman, die in 2014 moet verschijnen.
Bron: https://www.groene.nl/redactie/marja-pruis
Samenvatting (flaptekst)
Wat maakt het ene boek zo middelmatig en het andere zo onvergetelijk? Wat maakt literatuur tot literatuur? Als schrijver, criticus en lezer heeft Marja Pruis deze vragen tot kunst verheven. Terugkerend thema is de spanning tussen schrijven en schaamte, toedekken en onthullen, intimiteit en openbaarheid. Waarom zijn zoveel schrijvers bang? En andere juist te weinig? Kus me, straf me is een prikkelende combinatie van literatuur- en zelfbeschouwing, van fictie en non-fictie.
Recensies
http://recensieweb.nl/recensie/overpeinzingen-van-een-lezer-schrijfster-en-criticus/
http://www.vpro.nl/boeken/artikelen/vpro-gids/2011/Liefde-voor-lezen-en-schrijven.html
Mening
Ik vond het niet echt een heel interessant boek om te lezen. Er werd namelijk veel verteld over hoe schrijvers zouden moeten schrijven en dat recensies veel impact hebben op een schrijver. Het is essaybundel dus het heeft geen vaste verhaallijn met personages wat ik persoonlijk veel leuker vind. Ik kon me op veel momenten niet echt goed identificeren met de schrijfster aangezien de gehele essaybundel draait om haar liefde voor lezen en schrijven. Ik schrijf zelf ook heel graag, maar ik ben ironisch gezien niet een grote fan van het lezen. Hoewel het niet echt iets is wat ik normaal zou lezen, daarmee bedoel ik essaybundels in het algemeen, vond ik sommige delen wel leuk. De manier waarop ze kritiek had op bepaalde schrijvers die altijd over dezelfde soort mensen schrijven en waarbij de structuur altijd ongeveer gelijk was aan de vorige vond ik erg interessant, waarschijnlijk omdat ze bepaalde manieren van schrijven in een ander licht zette wat mij inspiratie gaf voor mijn eigen boek. Ze vind dat een schrijver meer moeten durven qua inhoud en structuur wat ze duidelijk laat merken in haar beschouwingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten